Wojna brytyjsko-egipska (1882)

Wojna brytyjsko-egipska

Czas	1882
Terytorium	Egipt
Przyczyna	Rewolta Arabiego Paszy
Wynik	Zwycięstwo brytyjskie
Strony konfliktu
Wielka Brytania Wojska Arabiego Paszy
Dowódcy
Garnet Wolseley Frederick Beauchamp Seymour Ahmed Orabi
Siły
Ponad 40 tys. żołnierzy i marynarzy Około 60 tys. armii regularnej Ponad 30 tys. ochotników
brak współrzędnych
Multimedia w Wikimedia Commons

Wojna brytyjsko-egipska (znana również jako brytyjska interwencja w Egipcie) − krótkotrwała wojna 1882 roku pomiędzy regularną armią i flotą brytyjską a nacjonalistycznymi powstańcami egipskimi dowodzonymi przez Ahmeda Orabiego, zwanego również Arabi Paszą. Bezpośrednią przyczyną interwencji były rozruchy w Aleksandrii, po których mocarstwa wprowadziły swe okręty do aleksandryjskiego portu, dla ochrony własnych obywateli. 11 lipca 1882 roku Brytyjczycy zbombardowali twierdzę i miasto, które zajęli w następnych dniach. 20 sierpnia brytyjski korpus ekspedycyjny rozpoczął działania na lądzie, zakończone zwycięstwem w bitwie pod Tel-el-Kebir 13 września. W wyniku tej wojny Egipt stał się de facto protektoratem brytyjskim, pomimo utrzymania formalnej podległości lennej Imperium Osmańskiemu.